نگاهمان

نگاهم کردی      نگاهت کردم

نگاه هایمان به هم گره خورد

و گفتم پیش خود که: پیدایش کردم!

همان شاهزاده ی سوار بر اسب سپید،

همان شوالیه ی همواره پیروز نبردها،

همان فرهادی که برایم بیستون را می کَنَد،

همان مجنونی که به خاطرم سر به بیابان می گذارد،

همان، همان، همان...  و من غرق در رویاهایم

و تو  و تو شاهزاده ی من،

و تو شوالیه ی من، و تو فرهاد من،

و تو مجنون من،     و تو، و تو، و تو...

و تو با شیرینت، با لیلی ات رفتی

و من ماندم و رویاهایم!!!